Leczenie depresji

Depresja i jej geneza

Depresja to choroba całego organizmu. Powodów jej występowania jest tak dużo jak dużo jest w naszym życiu zawirowań. Jedni z nas upadają i się podnoszą, a inni nie potrafią się samodzielnie podnieść i kroczyć dalej przez życie. Każdy z nas jest narażony na depresję, bo każdy z nas ma tylko określoną dla siebie pojemność na ból i trudności.

Mamy takie momenty w życiu, w których każdy z nas zaczyna czuć, że już ma dość, że nie ogarnia, że już nie ma rady. Każdego dnia coraz mocniej pętla się zaciska i smutek, załamanie, pustka staja się coraz większe i wszechogarniające.

Jeśli takie momenty trwają krótko to jest to sytuacja normalna, ale jeśli trwa to więcej niż dwa tygodnie… Może to już depresja. Dlatego nie warto czekać i zostawać samemu ze swoim bólem, niemocą i krzywdą. Granica pomiędzy „normalnym” przygnębieniem, a depresją jako stanem chorobowym nie jest ostra i jeśli trwa już dość długo to warto przyjrzeć się czy jest to zwykły smutek.

Depresja to nie tylko smutek i przygnębienie, ale też utrata zainteresowań i radości życia. Człowiek funkcjonuje w zwolnionym rytmie, ma zaburzenia koncentracji i obniżoną samoocenę. W sposób ponury i pesymistyczny patrzy na świat, przyszłość widzi wyłącznie w czarnych barwach. Taki stan ma wpływ na wszystko co ta osoba robi i na wszystkich z kim żyje.

Gdy chorujemy na depresję to cały nasz organizm zaczyna być chory. Stajemy się bezbronni na wiele chorób, tracimy naturalną odporność i podda\jemy się, wówczas następuje takie depresyjne zapadanie się w choroby, bo gdy my się poddajemy to nasze ciało także się poddaje. Ono potrzebuje zobaczyć, że jest dla nas ważne. Potrzebuje naszego zaangażowania.

Depresja może również wystąpić w przebiegu choroby dwubiegunowej i jednobiegunowej.

Dystymia dawniej depresja nerwicowa, nerwica depresyjna, depresyjne zaburzenia osobowości lub depresja lękowa przewlekła) obecnie określana jest jako przewlekłe obniżenie nastroju trwające co najmniej dwa lata. Osoby z dystymią są przez większą część dnia smutne, zmęczone, mają poczucie nieradzenia sobie. Objawy nie spełniają kryteriów epizodu depresyjnego, ale powodują cierpienie chorych osób.